Advertisements
Wishing you a pleasant flight
Ah, hier komt het woord ‘turbulent’ dus vandaan. De tintelingen in mijn buik doen denken aan een achtbaan die een flinke afdaling maakt. De passagiers houden hun adem in wanneer de telecom op een ernstige doch duidelijke toon ‘Take. Your. Seats.’ klinkt. Mijn Ghanese buurvrouw houdt mijn hand vast en gebaart met haar rechterhand een kruisje. Ze vertelt me dat ze een vlucht als deze nog nooit heeft meegemaakt in de vijftien jaar dat ze deze reis maakt.
We kijken naar de donkergrijze wolken en ik denk aan haar man en kinderen die ze weer voor twee maanden achter zich laat in Duitsland. Haar Afrikaanse lijf kan de Europese winters niet langer aan. Gelukkig wacht de zon op ons.
Thank God, we zijn geland.
Human nature
Iedereen is nieuwsgierig. Als een tweede natuur of voorzichtig een beetje: nieuwsgierig zijn is noodzakelijk voor je voortbestaan. Het houdt de wereld spannend. Avontuur, daar draait het om. Mensen die nieuwsgierig zijn stellen zich open voor werelden die ze nog niet kennen. Nieuwsgierigheid motiveert om op zoek te gaan. Naar kennis of ervaringen. [Jip is een held hierin.]
Als je open staat, deel je uit. Of dat nu je aandacht, verhaal of liefde is. Haar grootste geheim? Zolang je liefde geeft, raakt zij niet op. Door ervan uit te delen deelt zij zich niet, maar vermenigvuldigt zij zich gewoon. Te mooi om waar te zijn? Probeer het eens!
De oude geschiedenis van de nieuwsgierigheid vertelt het verhaal van het diep menselijke verlangen zich te ontworstelen aan kaders en vooringenomenheid. Roland van der Vorst schrijft erover: ‘Zolang de Westerse wereld nieuwsgierig is naar hoe moslims de avondmaaltijd gebruiken, zullen ze welkom zijn aan hun tafel. Wie nieuwsgierig is, is ergens voor, niet tegen. De nieuwsgierige heeft een authentieke drijfveer om iets te willen weten.’ En wie iets wil weten, vergeet de rest van de wereld. Gegrepen en ongeremd tegelijk.
En over dat open staan gesproken, het werkt aanstekelijk. Net als glimlachen trouwens. Echt. It’s Human Nature.
WE ARE THE WORLD
For me, my real language is Hip-Hop
“Shake the Dust” is a feature documentary that tells the stories of break dancers from conflicted “third- world” communities around the globe who, although separated by cultural boundaries and individual struggles, are intrinsically tied to one another through their passion for dance and hip-hop culture.
Dat wil toch iedereen?
Wanneer je vandaag de dag vertelt over je idealen, je roeping als wereldverbeteraar of je maatschappelijke missie, wordt je als snel afgeschilderd als naïef en enigszins arrogant. Een dergelijke visie zou namelijk staan voor een superieure positie die baanbrekende revoluties mogelijk maakt. Alsof we bang zijn voor te grote dromen. Terwijl het juist die dromen zijn die onze wereld redden.
Het is tijd voor een nieuw begrip van idealen en de veelgehoorde term ‘wereldverbeteraar’. Geen arrogantie, maar nederigheid en medemenselijkheid zouden de boventoon moeten voeren. Om jezelf namelijk boven mondiale problemen te kunnen zetten, plaats je jezelf naast alle andere wereldburgers. Eén voor allen en allen voor één, dat idee.
Tijdens het WK is de mens op zijn sterkst. Verenigd als één kamp voor hetzelfde doel. Je landgenoot, of het nu een goede buur, een verre vriend of een volstrekt onbekende is, is je bondgenoot. Wat nu als we onze handen op zo’n zelfde manier in een slaan om een front te vormen tegen de problemen van alledag? Stel je eens voor.
Per dag sterven nu 18.000 kinderen. Dat zijn er veel te veel, maar het zijn er duizend minder dan twee jaar geleden. En sinds 1990 is de kindersterfte zelfs bijna gehalveerd. Deze cijfers hebben niet veel verbeeldingskracht nodig. Dit zijn geen koude getallen, maar levens, gezichten, dromen. Zorgen dat deze cijfers verder dalen: dat wil toch iedereen? Waar zijn die bondgenootschappen gebleven, die verbondenheid op basis van karakter en ambities? Stel je eens voor. Als we écht krachten bundelen, dan zijn we tot veel meer in staat dan we ooit zouden kunnen dromen.
Dit is geen pleidooi voor acht miljard artsen zonder grenzen die met opgerolde mouwen in de verwoeste grond hun levensmissie leven. Wat ik wél geloof, is dat iedereen, van schilder tot ondernemer, van schrijver tot dakloze en van officier tot scholier, bij kan dragen aan een betere wereld. Laten we onszelf bewust zijn van de positieve rol die we kunnen spelen. Los van tijd en geld, maar op een ander niveau. Voorbij angst en onzekerheid, door open te staan voor elkaar. Bewust van het verschil dat we kunnen maken. Stuk voor stuk.
Het beloofde fucking land
We hebben om het laatste restje water nog gevochten.
En onder de meedogenloze zon bezochten
mij alle visioenen van een continent
waar iedereen rechtvaardig door de regen rent
omdat geluk daar democratisch is gemaakt.
Ik was er bijna, had het bijna aangeraakt.
Ze hadden het beloofde fucking land beloofd
en niet de zee. Maar zee heeft mij van land beroofd.
Weet je niet waarvoor je vecht?
Weet je niet waarvoor je vecht
Weet je niet waarvoor je vlucht
Weet je niet meer wie je bent
Neem een kleine stap terug
Ik weet het
Geloof me
Ik zie het
Je ogen
Vol van levensenergie
We’re all wonderful people
You’ve got the words to change a nation but you’re biting your tongue
You’ve spent a life time stuck in silence afraid you’ll say something wrong
If no one ever hears it, how we gonna learn your song?
So come on, come on
You’ve got a heart as loud as lions, so why let your voice be tamed?
Baby we’re a little different, there’s no need to be ashamed
You’ve got the light to fight the shadows, so stop hiding it away
Come on, Come on
We’re all wonderful, wonderful people
When did we all get so fearful?
And now we’re finally finding our voices
So take a chance, come help me sing this
